Η συνεχώς καταγραφόμενη αύξηση της μικροβιακής αντοχής οφείλεται στην κατάχρηση των αντιμικροβιακών παραγόντων, ειδικότερα των ευρέος φάσματος. Αποτέλεσμα της αυξανόμενης αντοχής είναι η έξαρση των νοσοκομειακών λοιμώξεων από πολυανθεκτικούς μικροοργανισμούς, με αποτέλεσμα την αύξηση της νοσηρότητας, της διάρκειας νοσηλείας των ασθενών, της θνησιμότητας των νοσηλευμένων ασθενών και τελικά την οικονομική επιβάρυνση των Συστημάτων Υγείας.

Αναλυτικά, σύμφωνα με καταγραφές α`πό το ESAC (European Surveillance of Antimicrobial Consumption), η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα της Ευρώπης με συνολική – και ειδικότερα εξωνοσοκομειακή – κατανάλωση αντιβιοτικών, με σταδιακή αύξηση από το 1997 (25.06 DID) έως το 2005 (34.73 DID) (DID: Καθορισμένη Ημερήσια Δόση ανά 1000 κατοίκους ανά ημέρα). Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία, η συνολική εξωνοσοκομειακή κατανάλωση αντιμικροβιακών για το έτος 2008 ανήλθε στα επίπεδα του 45 DDD (DDD: Καθορισμένη Ημερήσια Δόση) στη χώρα μας, επίπεδα σχεδόν διπλάσια συγκριτικά με το μέσο όρο που καταγράφηκε στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

**Δεδομένα βάσει αποζημίωσης

***Δεδομένα του έτους 2007

Από το έτος 2008 σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με την καθιέρωση της 18ης Νοεμβρίου ως Ημέρας Ευαισθητοποίησης για την Ορθολογική Χρήση των Αντιβιοτικών, πραγματοποιούνται συντονισμένες προσπάθειες στο πλαίσιο εκστρατειών ενημέρωσης, με στόχο την ορθολογική χρήση και τον περιορισμό της υπερκατανάλωσης αντιμικροβιακών παραγόντων.

Αποδέκτες των μηνυμάτων της εκστρατείας είναι το ευρύ κοινό με στόχο την ευαισθητοποίηση ώστε να περιοριστεί η κατανάλωση αντιμικροβιακών, αλλά πρώτιστα οι Επαγγελματίες Υγείας όλων των βαθμίδων περίθαλψης, για τους οποίους οι άξονες δράσης είναι πιο ειδικοί και συγκεκριμένα αφορούν την προώθηση της ορθολογικής συνταγογράφησης των αντιμικροβιακών παραγόντων μέσω :

1. της χορήγησης αντιμικροβιακών, τόσο στην κοινότητα, όσο και ενδονοσοκομειακά βάσει κατευθυντήριων οδηγιών που αφορούν την σωστή επιλογή, τη σωστή δοσολογία και διάρκεια χορήγησης τους,
2. της τήρησης των ορθών κανόνων χορήγησης χημειοπροφύλαξης (ορθή επιλογή και άμεση διακοπή μετά το συνιστώμενο χρονικό διάστημα) και
3. της εφαρμογής των κανόνων αποκλιμάκωσης της αρχικής εμπειρικής θεραπείας, βάσει των αποτελεσμάτων των καλλιεργειών.

Πηγή: ΚΕΕΛΠΝΟ